Niech Was nie zmyli tytuł, nie zostałam wizażystką (i nigdy nie zostanę - nawet w snach; chyba że w jakimś koszmarze i to na dodatek nie swoim). Do tego się wybitnie nie nadaję - nie tylko nie jestem uzdolniona manualnie, ale także mam dość pospolity gust i ograniczoną wyobraźnię. Cóż bywa, nadal szukam swojej niszy :D.
Ostatnio zdałam sobie sprawę, że chociaż całkiem często piszę o kosmetykach kolorowych, to jednak bardzo rzadko poświęcam uwagę akcesoriom do ich aplikacji. Nic dziwnego; nie mam imponującej kolekcji pędzli, grzebyczków, gąbeczek i innych ich kuzynów. Co więcej, nie mam potrzeby gromadzenia różnych modeli aplikatorów. Chyba miałam jakieś niebywałe szczęście (raz na ruski rok i ślepej kurze trafi się ziarno), bo korzystam z tego, co zagościło w mojej kosmetyczce właściwie na początku "makijażowej" kariery, sporadycznie kupując coś nowego - nie z potrzeby, chyba że mówimy o wewnętrznej potrzebie kupienia sobie czegoś na poprawę humoru/w nagrodę/bo tak.
Jestem typem, który jest dość oszczędny w pochwałach - coś się sprawdza? Super, niech tak zostanie, nie roztkliwiajmy się zbytnio. Trafił się jakiś bubel? Cóż, wtedy sytuacja wygląda zgoła odmiennie i wyję jak zraniony pies. Wyjątkowo głośny pies. Stali bywalcy zapewne się nie zdziwią, że o tych pędzlach postanowiłam napisać z uwagi na to, że mam ochotę im trochę podokuczać.
EcoTools Tapered Blush Brush (Pędzel do różu) - fascynuje mnie popularność akcesoriów tej marki, naprawdę. Gdzie tkwi "to coś", co sprawia, że gdy ktoś pyta o pędzel do czegokolwiek, to w siedmiu przypadkach na dziesięć pada nazwa tej firmy? Cena (ok. 30 zł)? Dostępność (Rossmann)? Aż trudno mi uwierzyć, że takie "rozmiękczone" i wiotkie włosie, które nie trzyma specjalnie kształtu, ma aż tyle zwolenniczek. Pędzel do różu jest tak mięciutki, że średnio nadaje się do produktów w kamieniu oraz wypiekanych - chyba że ktoś chce pogłaskać swój róż za dobre sprawowanie :D. Sypkie? Odrobinę zbyt dużo włosia. Może do kremowych się sprawdza, nie wiem, nie posiadam różu do policzków w takiej formie.
Barbara Hoffmann Pędzel do podkładu - dawno, dawno temu w naszej galaktyce, dziewczyny odkryły, że palce nie są najbardziej odpowiednie do nakładania podkładu, ba, ich użycie jest wręcz niewskazane. Na topie stało się posiadanie przynajmniej jednego pędzla do podkładu. Pierwsze popularne modele prezentowały się (i zachowywały się) tak, jak ten na załączonym zdjęciu. Syntetyczny "koci język" pewnie przerobiła większość z nas. Czułyśmy się bardziej pro, w końcu nakładałyśmy podkład jak makijażystki - nieważne, że języczek zostawiał smugi, do których i tak trzeba było uruchomić palce. Teraz pędzle są passe, obecnie na czasie jest moczenie gąbek i dziwienie się "jak ja mogłam używać tego wcześniej". Za kilka lat wymyślą coś nowego i pewnie wszyscy będą się zastanawiać, o co chodziło z tymi dziwnymi jajkami. A ja chyba nadal najbardziej lubię palce, jestem niereformowalna.
Zoeva 228 Crease - mam problem z popularnymi markami - często to, co jako pierwsze ląduje w mojej kosmetyczce okazuje się, w najlepszym razie, średnie. I tak niestety było z tym pędzlem. Taka kultowa Zoeva i taka... mucha. Tak, ten pędzel przypomina mi owada. Jego ciemne włosie (nowa wersja 228 została blondynką) paskudnie rozłazi się na powiece jak wielka tłusta mucha. Jeżeli ktoś ma oko wielkości cytryny, to może być zadowolony z tego modelu. Ja jednak wolę odrobinę bardziej zwarte pędzle, które rozpraszają kolor, a jednocześnie można nad nimi panować - np. Hakuro H74.
Jakie akcesoria u Was się nie sprawdziły? A może macie któryś z tych pędzli i opinię zupełnie odmienną od mojej? Koniecznie dajcie znać!
