Granice tolerancji. Mixa Płyn Micelarny Optymalna Tolerancja

Gdybym miała wybrać się na bezludną wyspę z jedną małą kosmetyczką, to, choćby nie wiem co, upchnęłabym do niej butelkę płynu micelarnego. Nie wyobrażam sobie demakijażu bez niego. Dzięki produktowi tego typu chcę mieć pewność, że moja twarz jest czysta. Dlatego chociaż używam dodatkowo żelu do mycia twarzy, od płynu micelarnego oczekuję dobrych właściwości oczyszczających. Czy Mixa spełniła wymagania?

Zacznę od tego, co urzekło mnie w tym płynie. Z racji umiejscowienia tych "peanów", możecie się już domyślać, że chodzi o opakowanie, konkretnie o pompkę. Było miło do pierwszego użycia. Pompka tak sika tym płynem, że z celowaniem w wacik jest jak z rzucaniem strzałek do tarczy z bliskiej odległości, ale pod wpływem płynów rozchwiewających wewnętrzną równowagę. Tym razem, z wielkim żalem, nie pochwalam zastosowania pompki. Przynajmniej nie tej.

Konsystencja? Pomińmy. Dodam, że płyn się nie lepi i zasadniczo się nie pieni, chyba że przeżył jakieś upadki albo wstrząsy. Mixa jest niesamowicie delikatna dla skóry oraz oczu - nie podrażnia i nie przesusza. Odpukać, ale powoli zaczynam zapominać czym jet piekący płyn micelarny, bo od kilku miesięcy trafiam na takie przyjemne delikatesy (oprócz Mixy także Tołpa Białe Kwiaty i Sylveco).

Przechodzimy do najważniejszego, czyli do zmywania. Tutaj jest niestety nad wyraz przeciętnie. Płyn zupełnie nie radzi sobie z kosmetykami wodoodpornymi, ale ma także problem ze zwykłymi produktami w mocniejszych odcieniach. Makijaż twarzy też zmywa średnio, trzeba kilku porządnie nasączonych wacików, żeby ściągnąć wszystko. Do domywania cery po zastosowaniu żelu obleci, ale i tak wypada dość blado.

Pierwsze spotkanie z marką Mixa uważam w efekcie za niezbyt satysfakcjonujące, choć płyn nie jest całkowitym bublem i początkowo wzbudził moje zaufanie. Pierwsze koty za płoty, może następny raz okaże się bardziej owocny.